Przygotowywanie powierzchni drewnianej do malowania

Przygotowywanie powierzchni drewnianej do malowania.

Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z nowym surowcem, czy z powierzchnią oczyszczoną ze starej farby, na drewno trzeba nałożyć trzy warstwy farby: gruntową, podkładową i dekoracyjną. Gładkość wykończenia osiągniemy usuwając uprzednio wszelkie nierówności przy pomocy papieru ściernego lub szlifierki. Wyjątkowo nierówne powierzchnie można wygładzić papierem gruboziarnistym pamiętając jednak, by pod koniec użyć papieru delikatniejszego.
Po wypełnieniu szczelin szpachlówką lub zaprawą, sęki należy nasączyć szelakiem, zapobiegającym reakcji żywicy z farbą. Farba gruntowa zakleja pory i zapewnia solidny podkład pod kolejną warstwę. Standardowa biała farba nadaje się do większości gatunków drewna, niemniej powierzchnie żywiczne wymagają zastosowania farby specjalnej. Można też użyć uniwersalnej farby gruntowej, chociaż najlepsze efekty osiągniemy stosując wyroby przeznaczone dla konkretnych materiałów.

Farby podkładowe, ze względu na swoją funkcję kryjącą, mają zazwyczaj silną domieszkę pigmentu, toteż zawsze należy wybrać odcień zalecany przez producenta pod wybrany kolor farby wierzchniej. Czasami konieczne jest położenie dwóch warstw farby podkładowej.

Przygotowywanie powierzchni drewnianej do malowania.

1 Wygładź powierzchnię papierem ściernym i zaimpregnuj sęki szelakiem.
2 Po kilku dniach połóż warstwę farby gruntowej i przeszlifuj.
3 Po wyschnięciu połóż co najmniej jedną warstwę dobrze wymieszanej farby podkładowej.

Kit w kolorze drewna

Jeśli chcesz zamiast farby kryjącej użyć lakieru bezbarwnego, możesz sięgnąć po wodoodporny kit (szpachlę) dostępny w wielu kolorach. Niektóre kity sprzedawane są w gotowej postaci, inne wymagają połączenia pasty ze specjalnym utwardzaczem.

Po wyschnięciu mają one naturalny kolor drewna i można je zabarwić na dowolnie wybrany odcień. W obu przypadkach należy je nanieść za pomocą szpachli, pozostawić do wyschnięcia, po czym oszlifować i pociągnąć bejcą wodną lub spirytusową. Trzeba uważać, by nie nanosić niepotrzebnie kitu na powierzchnię obok wypełnianego ubytku. Małe szczeliny, często tworzące się w ramach okiennych i na złączach, można zatkać kitem dopychając go palcem, po czym wyrównać wilgotną szmatką. Porowata płyta paździerzowa wymaga stosowania kitu olejno-żywiczego.

Kit można też wykorzystać do sztukowania ubytków. Trzeba przy tym pamiętać o dobraniu odpowiedniej barwy.