Podobny program funkcjonalny oraz wyposażenie powinny mieć sypialnie pojedyncze, przeznaczone dla pozostałych dorosłych domowników. Są one w większym stopniu niż sypialnia „małżeńska” pokojami indywidualnego wypoczynku i odosobnienia. Aranżując je na planie, należy kierować się przede wszystkim upodobaniami i zwyczajami przyszłych użytkowników.
Główny sprzęt sypialni – łóżko – dawniej wysoki, drewniany lub żelazny mebel o rzeźbionych nogach i
wezgłowiu, ze sprężynami i materacem z włosia, przyjął dziś formę lekkiego, higienicznego tapczanu-leżanki. Obecnie najczęściej stosuje się sprężysty, dość twardy materac (np. typu Yogi), położony na prostym, funkcjonalnym podeście-stelażu.
Forma stelażu jest uzależniona od charakteru i stylu wnętrza. W sypialni urządzonej tradycyjnie, trochę „staroświecko”, można wykorzystać do konstrukcji stelaża elementy ze starych, wyciągniętych ze strychu, mieszczańskich łóżek (np. rzeźbione wezgłowie, główną ramę itp.), w sypialni „młodzieżowej” materac może leżeć bezpośrednio na podłodze – wykładzinie dywanowej lub na bardzo niskim podeście-stelażu o wymiarach większych niż legowisko, tak aby wokół powstała półka-siedzisko.