Pokój dzienny stanowi centrum mieszkania. To w nim cała rodzina spotyka się, wspólnie wypoczywa, tu przyjmuje się gości. Większa z reguły powierzchnia pomieszczenia pozwala na swobodę w rozwiązywaniu wnętrza, daje możliwość różnych układów mebli w istniejących warunkach architektonicznych. Przesuwając papierowe modele na planie można projektować najbardziej nawet wyszukane ustawienia sprzętów i sprawdzać na rzucie różne niekonwencjonalne pomysły.
Aby ułatwić sobie pracę przy aranżacji pokoju dziennego, należy podzielić umownie jego powierzchnię na
poszczególne strefy według programu użytkowego pokoju, wynikającego z ankiety. Podstawowy, popularny zestaw tzw. kącików w pokoju dziennym to: kącik jadalny, kącik wypoczynkowy oraz – w razie potrzeby – kącik do pracy lub kącik sypialny. Do każdego kącika funkcjonalnego wybiera się meble (spośród już posiadanych, planowanych do kupienia lub samodzielnego wykonania), a następnie szuka dogodnego miejsca na ich ustawienie, nie zapominając przy tym o pozostawieniu wolnej przestrzeni na swobodne poruszanie się po pokoju Ustawiając „papierowe” meble na rzucie pokoju dzieli się je na grupy zgodnie z przynależnością do tego lub innego kącika funkcjonalnego. Każdą z tych grup aranżuje się w wybranej strefie pokoju. W ten sposób dokonuje się podziału przestrzeni pokoju dziennego. Podział ten może pozostać umowny i niedostrzegalny. Przypomina to trochę budowanie małych pokoików bez odgradzających ich ścian.