Dla dziecka w wieku szkolnym trzeba zorganizować wygodny kącik do nauki z małym biurkiem lub blatem o wymiarach 100 x 50 cm przymocowanym do ściany lub szafek na wysokości odpowiedniej do wzrostu dziecka. Miejsce do nauki powinno być zlokalizowane w pobliżu okna. Uzupełnieniem biurka jest krzesełko-siedzisko oraz podręczne półki.
Dobrymi doradcami i współprojektantami pokoju powinny być same dzieci. Punktem wyjścia do zaprojektowania oryginalnych w kształcie, kolorze i wykończeniu mebli może być piętrowe łóżko, którego forma zewnętrzna (dzięki dodaniu elementów dekoracyjnych do podstawowej konstrukcji nośnej) będzie przypominać mały domek, wigwam, stary samochód, namiot, chatę na palach itp. Styl pozostałych sprzętów wyniknie konsekwentnie z obranej raz koncepcji estetycznej, koncepcji, która powinna jednak przede wszystkim być podporządkowana nadrzędnej idei harmonii i ładu we wnętrzu, czyli unikać form i kolorów zbyt agresywnych. Należy również umożliwić dziecku uczestniczenie w urządzaniu własnego pokoju w sposób bezpośredni przez umieszczenie na ścianach dużych wolnych płaszczyzn-tablic, na których można rysować lub przypinać rysunki czy eksponować inne „wytwory artystyczne” maluchów. Ściana z dziecięcymi malowankami, poza swoimi walorami dydaktycznymi, może również stanowić znakomity element dekoracyjny pomieszczenia. Efekt plastyczny takiego eksperymentu może okazać się bardzo interesujący. W pokoju dziecinnym nie powinno również zabraknąć miejsca na zainstalowanie najprostszych sprzętów sportowych (drabinka, drążek itp.), umożliwiających wykonywanie różnorodnych ćwiczeń ruchowych. W pokojach dzieci starszych należy wygospodarować przestrzeń dla roślin i żywych stworzeń (takich jak rybki w akwarium, chomik lub inne), którymi dzieci muszą opiekować się same. Stwarza to możliwość kontaktu z przyrodą i uczy odpowiedzialności.