Wyznaczanie długości ściany zewnętrznej i położenia ściany wewnętrznej: a) warstwa główkowa, b) warstwa wozówkowa,
Długość muru (ściany) wyznacza się liczbą złożonych główek cegły razem ze spoinami poprzecznymi. Na rysunku pokazano sposób wyznaczenia długości ściany i położenia ścian wewnętrznych.
Budynki o znacznej długości i zróżnicowanej wysokości będą osiadać nierównomiernie. Jeśli grunt pod fundamentem jest jednorodny, to różnice osiadań są mniejsze niż w przypadku posadowienia na gruntach o różnym uwarstwieniu. Wskutek nierównomiernego osiadania budynku, ściany ulegną spękaniu (zarysowaniu). Aby zapobiec powstawaniu rys w ścianach stosuje się przerwy dylatacyjne. Przerwy dylatacyjne stosuje się również w przypadku połączenia budynków istniejącego z nowo wznoszonym, szczególnie jeśli powstaje obawa wystąpienia nierównomiernego osiadania. Połączenia ścian budynku istniejącego z budynkiem nowo wznoszonym pokazano na rysunku.
Połączenie budynku nowo wznoszonego z istniejącym; 1 — istniejący, 2 — nowo wznoszony, 3 — warstwa papy na lepiku.
W przypadku gdy nie będzie nierównomiernego osiadania starej i nowej ściany oraz tam, gdzie wykonuje się najpierw ściany nośne, a wykonanie ścian innych pozostawia się na okres późniejszy stosuje się połączenia na strzępie uciekające, końcowe lub boczne.
Połączenia na strzępie: a) uciekające, b) końcowe; 1 — mur istniejący, 2 — nowo wznoszony, 3 — możliwość wystąpienia rysy, 4 — linia przewidywanego osiadania muru.